Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Μὲ ἀγάπη πατρικὴ ἀπευθύνομε πρὸς ὅλους σας τὸν πασχάλιο χαιρετισμὸ εὐχόμενοι ἐγκαρδίως ἐπὶ ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ νὰ ἑορτάζετε μὲ ὑγεία, χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές σας τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. «Αὕτη ἐστι ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα… Ἡ μία τῶν σαββάτων…». Ἑορτὴ ἑορτῶν καὶ πανήγυρις πανηγύρεων», ὅπως ἐσάλπισε ἡ γλυκύτατη μουσική σάλπιγγα Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
«Αὕτη ἡ ἡμέρα, λοιπόν, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος. Ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῆ…» Μόνο οἱ ἄπιστοι καὶ «ἄθεοι ἐν τῷ κόσμω» (Ἐφεσ.2,12), χωρὶς Θεὸ καὶ ἐλπίδα, ἂς μένουν – ἀφοῦ οἱ ἴδιοι τὸ διάλεξαν – σκυθρωποὶ καὶ ἀμέτοχοι τῆς χαρᾶς μας γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Σήμερα ὅμως, παρακαλῶ, λίγο καλύτερα, βαθύτερα, νὰ σκεφθοῦμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας ἐν συνδυασμῶ μὲ τὸν φρικτὸ καὶ ἐπονείδιστο Σταυρό Του. Ἐξάλλου τὴν πραγματικότητα αὐτὴ τὴν κηρύττομε καθαρὰ καὶ ἀπερίφραστα, ὅταν ἐπαναλαμβάνομε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, μᾶλλον ὅλο τὸ χρόνο, τό γνωστό μας: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλω τῷ κόσμω…». Ἀκούσατε προσεκτικά; Ἡ χαρὰ καὶ ἡ δόξα τῆς Ἀναστάσεως ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ. Δηλαδὴ, ἐὰν δέν προηγεῖτο ὁ Σταυρός, ἡ Θυσία τοῦ Γολγοθά, χαρὰ σήμερα τῆς Λαμπρῆς δὲν θὰ εἴχαμε.
Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε, εἶναι πάρα πολὺ καλὸ καὶ χρήσιμο γιὰ τὸν καθένα μας νὰ μὴ ξεχνοῦμε ποτὲ αὐτὸν τὸν παράξενο συνδυασμό: σταυρὸς – ἀνάσταση. Νὰ μὴ λησμονοῦμε, ὅτι χωρὶς σταυρὸ, χωρίς ἀγώνα καὶ θυσία δὲν πρόκειται νὰ ἀπολαύσουμε καὶ νὰ χαροῦμε ἀνάσταση, καλύτερες ἡμέρες, τιμὴ καὶ δόξα, ἀνάπαυση καὶ ἀναψυχή. Μόνο, ἐὰν τηροῦμε αὐτὸν τὸν κανόνα, θὰ εἴμαστε καί γνήσιοι μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Εἶναι δύσκολο καὶ βαρύ; Δὲν γίνεται ὅμως διαφορετικά! Στὴ ζωὴ αὐτή, ὅπως τὴν ξέρομε, ἔτσι εἶναι φτιαγμένα τὰ πράγματα: νὰ κινοῦνται ἐπάνω σ’ αὐτὲς τὶς δύο σιδερένιες καί ἀμετακίνητες ράγες: σταυρὸς καὶ ἀνάσταση. «καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ, μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναταί μου εἶναι μαθητής» (Λουκᾶ 14,27).
Μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, μὲ ὅλη τὴ λάμψη καὶ τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν χαρά της, μᾶς μεταδίδει καὶ αὐτὸ τὸ σπουδαῖο δίδαγμα: ἰδίως σὲ ὅσους ἀδελφούς μας δὲν «εὐνοοῦνται» ἀπὸ τὶς συνθῆκες τῆς ζωῆς καὶ ὑποφέρουν θλίψεις διάφορες καὶ στερήσεις καὶ δοκιμασίες καὶ ἀπαγοητεύσεις σηκώνοντας πραγματικά βαρύ σταυρὸ καὶ ἀνεβαίνοντας ἀγκομαχώντας τὸν Γολγοθὰ τοῦ πόνου. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, καλύτερα ὁ πνευματικός νόμος, ὅτι πάντα τὸν ὀδυνηρό σταυρὸ τὸν ἀκολουθεῖ ἡ χαρμόσυνη ἀνάσταση, ἂς τοὺς δίνει δύναμη στὴ ψυχή νά μή γονατίσουν, κουράγιο στὸν σκληρό ἀγώνα τους, γλυκειά ἐλπίδα, σάν ἡλιαχτίδες φωτεινές μέσ’ στήν καταχνιά, μέσα στὴν ὁμιχλώδη ὀδύνη καὶ τὸν ἀναστεναγμό… . Θὰ ἔλθη, θά ἔλθη ἐξάπαντος ἡ ποθεινή ἀνάσταση.
Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο χρήσιμο μποροῦμε νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ τὴν ἀνεξάντλητη δεξαμενὴ τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως. Ἂς μὴ γογγύζωμε γιὰ τὶς ἀντιξοότητες καὶ τὶς δυσχέρειες, πού τυχόν συναντοῦμε. Νὰ προσπαθοῦμε βέβαια νὰ τὶς ἐξομαλύνουμε, ὅσον εἶναι δυνατόν, ἀλλὰ πάντοτε, «χωρίς γογγυσμῶν καί διαλογισμῶν» (Φιλιπ.2,14), μαζί μὲ τὴν ἀκλόνητη πίστη μας, ὅτι αὐτὴ ἡ θυσία μας, οἱαδήποτε θυσία τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, οἱαδήποτε ὑπομονή, κάθε δάκρυ καί στεναγμός, δὲν εἶναι ζημία καὶ χάσιμο, ἀλλὰ ἡ ἀδαμάντινη βάση, ἐπάνω στήν ὁποία θὰ οἰκοδομήσουμε ἕνα χαρούμενο μέλλον μέσα στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Εἴθε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες καὶ συνεορταστὲς τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, μὲ τέτοιες ἐποικοδομητικὲς καὶ χρήσιμες σκέψεις νὰ χαροῦμε τὴν μεγάλη γιορτή μας καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε ὅλοι κάποτε νὰ συνεορτάσουμε τὸ Πάσχα τὸ αἰώνιον, μαζὶ μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριον ἐν τῆ ἀνεσπέρω ἡμέρα τῆς Βασιλείας Του. Ἀμὴν
Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον
†Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου