Χαλκιδική: Επισκέψιμος και πάλι ο Βυζαντινός Πύργος της Γαλάτιστας

Άνοιξε για το κοινό τη Δευτέρα 1 Απριλίου 2024, ο Βυζαντινός Πύργος της Γαλάτιστας, ένας ιστορικός χώρος, που κεντρίζει το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Ο Πύργος θα είναι ανοιχτός καθημερινές, εκτός Τρίτης από τις 8:30 έως τις 15:00, προσφέροντας την αρχιτεκτονική του ομορφιά και την ενδιαφέρουσα ιστορία του, σε όσους αποφασίσουν να τον δουν από κοντά.

Λίγα λόγια για τον Βυζαντινό Πύργο της Γαλάτιστας

Πρόκειται για έναν από τους καλύτερα σωζόμενους πύργους της Χαλκιδικής, οχυρωματικού χαρακτήρα.

Αρχιτεκτονικά ανήκει σε μια μεγάλη ομάδα βυζαντινών τετράπλευρων πύργων, τους οποίους συναντάμε στη Μακεδονία και στο Άγιο Όρος. Αυτοί είναι γνωστοί από τα ισχυρά ποδαρικά (αντηρίδες) που ενισχύουν τους εξωτερικούς τοίχους τους, και χρονολογούνται από τον 11ο έως τον 16 αιώνα. Ο πύργος της Γαλάτιστας έχει δύο οικοδομικές φάσεις. Στην πρώτη φάση ανήκει το κάτω τμήμα του και χρονολογείται τον 11ο αιώνα ενώ στη δεύτερη το άνω τμήμα του και χρονολογείται τον 14ο αιώνα.

Ο πύργος διατηρείται σήμερα σε ύψος δεκαέξι μέτρων αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτα για το ανώτερο τμήμα του και κατά συνέπεια για τη στέγασή του. Σώζονται τρεις όροφοι από τη στάθμη εισόδου και πάνω καθώς και το υπόγειο. Για τις ανάγκες της καθημερινής ζωής υπήρχε μέσα στον πύργο νιπτήρας, χώροι υγιεινής και πιθανώς ένα είδος κουζίνας. Τέλος στον τρίτο όροφο σώζεται τμήμα κόγχης που ίσως ανήκε σε παρεκκλήσιο.

Οι πρώτες στερεωτικές εργασίες έγιναν το 1965 από την Αρχαιολογική υπηρεσία. Πολλά χρόνια μετά, το 1994, στην ανασκαφή που έγινε από την 10η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, στο υπόγειο του Πύργου, στη βορειοδυτική γωνία, αποκαλύφθηκε κτιστή δεξαμενή νερού. Τα κινητά ευρήματα της ανασκαφής, πολλά αγγεία καθημερινής χρήσης, νομίσματα, ένα χάλκινο δαχτυλίδι και αρκετές αιχμές από βέλη χρονολογούνται από τον 11ο έως τον 14ο αιώνα.

Γύρω από το μνημείο υπάρχει μια ομάδα κτιρίων (δύο υδρόμυλοι με υδατοδεξαμενές, ρακαριό, ελαιοτριβείο), που αποτελούν μαζί με τον πύργο ένα σύνολο , το οποίο συνδέεται με τις παραγωγικές δραστηριότητες των κατοίκων έως και τα νεότερα χρόνια.

(Πηγή κειμένου και φωτογραφιών: Μακεδονία, Ανασκαφή)

Δρομολογείται η ίδρυση Διαχρονικού Μουσείου στην Ξάνθη

 

Το Υπουργείο Πολιτισμού δρομολογεί την ίδρυση Διαχρονικού Μουσείου, στην Ξάνθη, στα κτήρια του συγκροτήματος των Καπναποθηκών -ιδιοκτησίας του ΥΠΠΟ- επί της οδού Έλλης, μετά την θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Μουσείων επί της πρότασης κτηριολογικού προγράμματος, που υπέβαλε η αρμόδια Εφορείας Αρχαιοτήτων Ξάνθης, βάσει του οποίου οι νέες χρήσεις χωροθετούνται σε συνολικό́ μεικτό́ εμβαδόν 1.100 τ.μ.

Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, δήλωσε: «Οι Καπναποθήκες, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν κηρυχθεί μνημεία, από το Υπουργείο Πολιτισμού, αποτελούν σήμα κατατεθέν της Ξάνθης, καθώς συνδέονται με την εποχή της οικονομικής και εμπορικής ακμής της πόλης. Η Ξάνθη είναι από τις ευάριθμες πρωτεύουσες περιφερειακών ενοτήτων που στερούνται Αρχαιολογικού- Διαχρονικού Μουσείου. Η επανάχρηση του κτηριακού αποθέματος των πόλεων μας και η απόδοση σε αυτό πολιτιστικών χρήσεων αποτελεί βασική πολιτική μας προτεραιότητα. Με βάση τις τρεις αυτές βασικές προϋποθέσεις, δρομολογούμε τις διαδικασίες για την αποκατάσταση και την αξιοποίηση  των κτηρίων του συγκροτήματος των Καπναποθηκών, στην Ξάνθη, με στόχο τη δημιουργία Διαχρονικού Μουσείου, στο οποίο θα εκτίθενται οι πολύ σημαντικές αρχαιότητες που έχουν αποκαλυφθεί, στην ευρύτερη περιοχή. Με τον τρόπο αυτό, κτήρια-μνημεία, μάρτυρες της ευημερίας και της αστικής εξέλιξης της πόλης διασώζονται. Μέσα από τη φιλοξενία των νέων χρήσεων προστατεύονται και εντάσσονται στον κοινωνικό ιστό της πόλης και στο μοναδικό πολιτιστικό απόθεμα της Ξάνθης».

Το συγκρότημα των Καπναποθηκών αποτελείται από́ το βόρειο, κτήριο Α, επί των οδών Ανδρούτσου και Έλλης, και το νότιο, κτήριο Β, επί των οδών Έλλης και Παρόδου Αβδήρων. Το 1991, τα κτήρια χαρακτηρίστηκαν ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Το 1993, η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου παραχώρησε στο Υπουργείο Πολιτισμού κατά χρήση επ' αόριστον τα 5/7 του κτηρίου A. Τα 2/7 άνηκαν σε ιδιώτες, οι οποίοι το 2002 παραχώρησαν τα ποσοστά τους στο Ελληνικό́ Δημόσιο.

Τα κτήρια των δύο Καπναποθηκών είναι μονόχωρα και διαρθρώνονται σε τρία επίπεδα -ημιυπόγειο, υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο-, ενώ η κατάσταση διατήρησής τους δεν είναι καλή. Συγκεκριμένα, η Καπναποθήκη Α έχει συνολικό μεικτό εμβαδόν 540 τ.μ. και αποτελείται από τρεις στάθμες. Η καπναποθήκη Β έχει συνολικό μεικτό εμβαδόν 562,50 τ.μ. και αποτελείται από τρεις στάθμες. Αρχικά όταν κατασκευάστηκε το κτήριο, η βόρεια πλευρά ήταν ελεύθερη και διέθετε ανοίγματα που έκλεισαν, όταν μεταγενέστερα χτίστηκε η Καπναποθήκη Α.

Το κτηριολογικό πρόγραμμα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ξάνθης με την κατανομή των λειτουργιών του Μουσείου στα δύο όμορα κτήρια των Καπναποθηκών, συνολικού μεικτού εμβαδού 1.100 τ.μ., προβλέπει:

-Το Κτήριο Α, στη στάθμη του υπογείου περιλαμβάνει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, υποδοχή, κοινόχρηστους χώρους, προσβάσεις/ανελκυστήρα, χώρους υγιεινής και για ΑμεΑ. Στη στάθμη του ισογείου ενσωματώνει διοικητικές χρήσεις της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ξάνθης, το αρχείο, αίθουσα υποδοχής, χώρους υγιεινής, κοινόχρηστους χώρους, προσβάσεις/ανελκυστήρα. Στον όροφο φιλοξενούνται εκθεσιακές ενότητες. Κάθε στάθμη καταλαμβάνει εμβαδόν 180 τ.μ.

-Το Κτήριο Β, στο υπόγειο εντάσσει αποθήκες, εργαστήριο συντήρησης, χώρους υγιεινής, κοινόχρηστους χώρους, προσβάσεις. Στο ισόγειο, στεγάζονται χώρος υποδοχής-εκδοτήριο, πωλητήριο, βεστιάριο, χώρος περιοδικών εκθέσεων, χώροι υγιεινής και για ΑμεΑ, ανελκυστήρας. Στον όροφο φιλοξενούνται εκθεσιακές χρήσεις. Κάθε επίπεδο αξιοποιεί χώρο εμβαδού 187,50 τ.μ.

(Δελτίο Τύπου ΥΠΠΟ)

Πανεπιστημιακή Ανασκαφή Φιλίππων-Ανασκαφική Περίοδος 2023

Την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2023 ολοκληρώθηκε η ανασκαφική έρευνα που πραγματοποιεί η ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στους Φιλίππους υπό την διεύθυνση της καθηγήτριας  Βυζαντινής Αρχαιολογίας Ναταλίας Πούλου και με άμεσους συνεργάτες, τον επίκουρο καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας Αναστάσιο Τάντση καθώς και τον ομότιμο καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας Αριστοτέλη Μέντζο. Στην ανασκαφή έλαβαν μέρος δεκαπέντε (15) φοιτητές του ΑΠΘ (11 προπτυχιακοί, 2 μεταπτυχιακοί και 2 υποψήφιοι διδάκτορες). Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τον τακτικό προϋπολογισμό και την Επιτροπή Ερευνών του ΑΠΘ.

Φέτος η ανασκαφή συνεχίστηκε ανατολικά της νότιας κύριας οδού (decumanus) στο σημείο που συναντά τον βόρειο άξονα της πόλης (τη λεγόμενη «Εγνατία»). Αποκαλύφθηκε η συνέχεια του μαρμαροστρωμένου δρόμου, στην επιφάνεια του όπου εντοπίστηκε νόμισμα (χάλκινος φόλλις) του αυτοκράτορα Λέοντος Στ' (886-912), στοιχείο που βοηθά να προσδιοριστεί η διάρκεια χρήσης του δρόμου. Στο σημείο σύγκλισης των δύο οδών φαίνεται να διαμορφώνεται μία διεύρυνση (πλατεία) στην οποία κυριαρχεί ένα πλούσια διακοσμημένο οικοδόμημα. Τα στοιχεία της περσινής ανασκαφής μας οδήγησαν να διατυπώσουμε την υπόθεση οτι επρόκειτο για μία κρήνη. Τα ευρήματα της φετινής έρευνας επιβεβαιώνουν την άποψη αυτή και μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα το σχήμα και τη λειτουργία της.

Η έρευνα του 2022 έφερε στο φως τμήμα του πλούσιου διακόσμου της κρήνης με εντυπωσιακότερο το άγαλμα που εικονίζει τον Ηρακλή αγένειο με νεανικό σώμα. Η πρόσφατη ανασκαφική έρευνα (2023) αποκάλυψε την κεφαλή άλλου αγάλματος: ανήκει σε μορφή αγένειου ανδρός με πλούσια κόμη την οποία επιστέφει ένα στεφάνι από φύλλα δάφνης. Η ωραία αυτή κεφαλή φαίνεται πως ανήκει σε άγαλμα του θεού Απόλλωνα. Όπως και το άγαλμα του Ηρακλή χρονολογείται κατά τον 2ο ή αρχές του 3ου αι. μ.Χ. και πιθανώς κοσμούσε την κρήνη, η οποία έλαβε την τελική της μορφή κατά τον 8ο έως τον 9ο αιώνα.

Γνωρίζουμε από τις πηγές αλλά και από τα αρχαιολογικά δεδομένα ότι στην Κωνσταντινούπολη αγάλματα κλασικής και ρωμαϊκής περιόδου κοσμούσαν κτήρια και χώρους δημόσιας χρήσης έως την ύστερη βυζαντινή περίοδο.

Το εύρημα αυτό ενισχύει την υπόθεση που είχαμε διατυπώσει το 2022 σχετικά με τον τρόπο διακόσμησης των δημόσιων χώρων στις σημαντικές πόλεις της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μεταξύ των οποίων και οι Φίλιπποι.

Η ανασκαφή θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά.

(Πηγή: Δελτίο Τύπου ΥΠΠΟ)

Η Αμφίπολη κρύβει ακόμη μυστικά

Ενας μακρόστενος λόφος και επίπεδος στην κορυφή του με προσανατολισμό ανατολικά προς δυτικά είναι ορατός, και απολύτως διακριτός στο γύρω τοπίο. Στην κορυφή του στέκονται σε απόσταση μεταξύ τους δέντρα σε μια ευθεία, από εκείνα που προσδιορίζουν τη μεσογειακή βλάστηση, χωρίς να γνωρίζεις πάντα την ονομασία τους: τα βλέπεις από μακριά να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις ελιές και τις αμυγδαλιές που καλλιεργούνται χαμηλά στον λόφο. Ενα ποτάμι περιβάλλει τον λόφο, σχηματίζοντας χαρακτηριστική καμπύλη, λίγο προτού εκβάλει στη θάλασσα με το όρος Αθως στο βάθος. Προς τα βόρεια αντικρίζει κανείς την πορεία του ποταμού Στρυμόνα, κατά μήκος μιας εύφορης πεδιάδας, πλωτός ώς σχετικά πρόσφατα για τη μεταφορά προϊόντων. Το τοπίο συμπληρώνουν οι χαμηλοί λόφοι κατά μήκος της ακτογραμμής, και στα ανατολικά ο επιβλητικός όγκος του Παγγαίου όρους. Οι Φίλιπποι και η πεδιάδα τους αχνοφαίνονται στο βάθος, στα βορειοανατολικά.

Αεροφωτογραφία της ακρόπολης και του διαμορφωμένου αρχαιολογικού χώρου. Η συμμετοχή του Θουκυδίδη υπό την ιδιότητα του στρατηγού του αθηναϊκού στρατού και η αποτυχία του να αποτρέψει την αποσκίρτηση της Αμφίπολης ήταν αφορμή για την εικοσαετή αυτοεξορία του στα οικογενειακά αγροκτήματα στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα να γράψει την περίφημη Ιστορία του.

Αυτή είναι μια σύντομη περιγραφή της θέσης της ακρόπολης της Αμφίπολης, εκεί όπου βρίσκεται μία από τις πλέον σημαντικές πόλεις του βορειοελλαδικού χώρου στην αρχαιότητα. Η ροή του ποταμού στο σημείο αυτό ήταν η αιτία για να ονομαστεί η πόλη Αμφίπολη, λόγω του ότι λόφος και πόλη βρίσκονται μέσα στη θηλιά που σχηματίζει ο Στρυμόνας, ο οποίος κυλάει γύρω από αυτήν, αμφι-ρέει.

Κορμός θωρακοφόρου της εποχής του Αυγούστου από τις πρόσφατες ανασκαφές.

Ο χώρος της Αμφίπολης ήταν ευθύς εξαρχής μία κομβική γεωγραφικά και στρατηγικά θέση. Γύρω από τον λόφο κάτοικοι θρακικής καταγωγής είχαν εγκατασταθεί σε μικρούς οικισμούς κατά τα αρχαϊκά χρόνια. Αποικοι από το νησί της Ανδρου είχαν ιδρύσει κοντά στις εκβολές του Στρυμόνα και πάνω στη θάλασσα από τον 7ο αι. π.Χ., την Αργιλο, ένα εμπορικό λιμάνι στον χώρο που συνέδεε τη Χαλκιδική με τα εύφορα παράλια στα ανατολικά της. Αλλά και οι κάτοικοι από το απέναντι νησί της Θάσου, παλιοί άποικοι από την Πάρο του 7ου αι. π.Χ., είχαν ιδρύσει εμπορικούς οικισμούς στην ακτή απέναντι από το νησί τους, τη θασιακή περαία. Τα βουνά της Χαλκιδικής είχαν να προμηθεύσουν μεταλλεύματα και ναυπηγήσιμη ξυλεία, το Παγγαίο με τη γύρω περιοχή του πολύτιμα μέταλλα. Η γη ήταν εύφορη, στα παράλιά της φημισμένος ήταν ο βίβλινος οίνος.

Εκεί συγκέντρωσε ο Μέγας Αλέξανδρος τον στρατό του πριν ξεκινήσει για την Ανατολή.

Στην περιοχή όπου σήμερα τα καλοκαίρια συνωστίζονται τουρίστες από τη Βαλκανική, σε ένα ύψωμα δίπλα στις εκβολές του ποταμού, είχε ιδρυθεί ένας τέτοιος οικισμός από κατοίκους από την ευβοϊκή Ερέτρια, η Ηιών. Αυτόν τον οικισμό πολιόρκησε ανεπιτυχώς ο Αθηναίος στρατηγός Κίμων το 475 π.Χ., θέλοντας να αποκτήσει τον έλεγχο στην περιοχή. Η αποτυχία του Κίμωνος δεν πτόησε τους Αθηναίους, οι οποίοι συνέχισαν τις προσπάθειες.

Η ίδρυση της πόλης

Το 437 π.Χ. ο στρατηγός Αγνων ίδρυσε την Αμφίπολη σε χώρο φαινομενικά χωρίς προγενέστερες φάσεις κατοίκησης, στην κορυφή ενός λόφου ελάχιστα χιλιόμετρα από τη θάλασσα, αλλά σε ιδιαίτερα προνομιακή θέση με θέα και πανοραμική εποπτεία.

Η εγκατάσταση Αθηναίων με την ταυτόχρονη εκτεταμένη οχύρωση της πόλης σε μια περίμετρο τειχών μήκους 7,5 χιλιομέτρων, πολύ πέραν των ορίων της ακρόπολης, έδωσε το στίγμα μιας πόλης που επιζητούσε τον έλεγχο της περιοχής. Η αθηναϊκή κυριαρχία κράτησε όμως μόνον δώδεκα χρόνια. Οι κάτοικοι, μείγμα Αθηναίων αποίκων και γηγενών, με τη βοήθεια των Σπαρτιατών κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Η συμμετοχή του Θουκυδίδη με την ιδιότητα του στρατηγού του αθηναϊκού στρατού και η αποτυχία του να αποτρέψει την αποσκίρτηση της Αμφίπολης ήταν αφορμή για την εικοσαετή αυτοεξορία του στα οικογενειακά αγροκτήματα στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα να γράψει την περίφημη Ιστορία του.

Τμήμα ελληνιστικής οικίας του 2ου αιώνα π.Χ. με ζωγραφικό διάκοσμο αντίστοιχο των οικιών στην Πομπηία.

Το λιμάνι της ήταν διαχρονικά το δεύτερο μεγαλύτερο στη Μακεδονία

Ο Φίλιππος Β΄ ήταν αυτός που κατάφερε να προσαρτήσει την περιοχή στο μακεδονικό βασίλειο το 358 π.Χ., όταν διεκδίκησε με επιτυχία την εκμετάλλευση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών των γύρω βουνών, ιδίως μάλιστα για την κοπή των αργυρών νομισμάτων του. Ο γιος του Αλέξανδρος συγκέντρωσε εκεί το στράτευμά του προτού ξεκινήσει για την Ανατολή το 336 π.Χ., και στη συνέχεια η Αμφίπολη ήταν αναμφισβήτητα ένα μεγάλο αστικό κέντρο, με το λιμάνι της διαχρονικά το δεύτερο μεγαλύτερο στη Μακεδονία. Ο προτελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Ε΄ έζησε αρκετά χρόνια και μάλιστα πέθανε εκεί το 179 π.Χ.

Από τότε έως και το τέλος των ρωμαϊκών χρόνων, η Αμφίπολη ήταν πρωτεύουσα διοικητικής ενότητας στη Μακεδονία. Στα μεταγενέστερα χριστιανικά χρόνια η έδρα επισκόπου έδωσε το στίγμα ενός θρησκευτικού, τουλάχιστον, κέντρου.

Αυτό που αντιλαμβάνεται σήμερα οποιοσδήποτε επισκέπτεται τις ανεσκαμμένες αρχαιότητες, είναι η αποσπασματική εικόνα μιας ιδιαίτερα εκτεταμένης πόλης, όχι μόνον στην ακρόπολη, αλλά και γύρω από αυτήν. Το μεγάλο εξωτερικό τείχος και το μικρότερο εσωτερικό επάνω στην ακρόπολη προσδιορίζουν χωροταξικά όρια, με τα επίσης εκτεταμένα νεκροταφεία να βρίσκονται εκτός των τειχών εκατέρωθεν του Στρυμόνα. Οι πολλαπλές οικοδομικές τους φάσεις, συχνά με οικοδομικό υλικό από προγενέστερα κατεστραμμένα κτίρια, προσδιορίζουν τα όρια της πόλης ανά εποχή. Μέσα σε αυτά αναπτύσσονται ιερά, δημόσια κτίρια και οικίες. Η συρρίκνωση, τέλος, των τειχών συνιστά οικονομική, πληθυσμιακή, ή ακόμα και πολιτική μεταβολή έως το τέλος της πόλης.

Ο δημόσιος χώρος

Στην ακρόπολη αναπτύχθηκε ευθύς εξαρχής ο δημόσιος χώρος διαχρονικά. Εκεί βρίσκονταν τα μεγάλα, αταύτιστα ακόμα, οικοδομήματα, από τα οποία μόνον λίγα έχουν έρθει στο φως. Μικρότερα όμως ευρήματα, κυρίως επιγραφές και γλυπτά, και σπανιότερα μεμονωμένα, χαρακτηριστικά ευρήματα, δίνουν πληροφορίες για ιερά της Αρτέμιδος, του Ασκληπιού και των Αιγυπτίων θεοτήτων, του Σαράπιδος και της Ισιδος.

Μερικά από τα γλυπτά φανερώνουν την αττική τους καταγωγή, όπως και η αττική κεραμική που κυκλοφορούσε στον βορειοελλαδικό χώρο την κλασική εποχή. Αλλά και στα ρωμαϊκά χρόνια, οι θωρακοφόροι κορμοί στρατιωτικών και αυτοκρατόρων που βρέθηκαν, θα είχαν τιμητική θέση σε σημαίνοντα κτίσματα κομβικής σημασίας για την τοπογραφία της πόλης, όπως άλλωστε ήταν και το σύνηθες.

Κορμός της Αρτέμιδος, της σημαντικότερης θεότητας της πόλης, τέλη 4ου αι. π.Χ., που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας. [Credit: ΣΤ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ]

Στις υπώρειες της ακρόπολης ανασκάφτηκε το καλύτερα σωζόμενο γυμνάσιο στον ελλαδικό χώρο, από την εποχή του Φιλίππου Β΄, και λίγο πιο πάνω σώθηκε τμήμα από μια ελληνιστική οικία του 2ου αι. π.Χ. Στην πλαγιά με θέα τις εκβολές του ποταμού, και ζωγραφικό διάκοσμο παρόμοιο με αυτόν των πολυτελών οικιών της Πομπηίας, το παράδειγμα αυτό δίνει μια μικρή εικόνα των οικιστικών καταλοίπων στην Αμφίπολη, μεταξύ των οποίων και τα όποιου είδους βασιλικά ενδιαιτήματα των μελών του μακεδονικού βασιλείου που πέρασαν από την πόλη.

Αυτά, αλλά και άλλα μεγάλα δημόσια οικοδομήματα, περιμένουν να αποκαλυφθούν σε μελλοντικές ανασκαφικές έρευνες, ούτως ώστε η πόλη να αποκτήσει όψη αντίστοιχη της σημασίας της μέσα στην ιστορία της αρχαιότητας.

* Ο κ. Δημήτρης Δαμάσκος είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Μαζί με την κ. Δημητρία Μαλαμίδου, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Σερρών, ανασκάπτουν στην ακρόπολη της Αμφίπολης, με στόχο τον εντοπισμό των κλασικών, ελληνιστικών και ρωμαϊκών οικοδομικών της φάσεων.

Για περισσότερες πληροφορίες: https://amphipolisproject.org/Ανασκαφή Αμφίπολη – Amphipolis Project. Οι ανασκαφικές έρευνες της περασμένης χρονιάς παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο των αρχαιολόγων που ανασκάπτουν στη Μακεδονία και τη Θράκη το διήμερο 28-29 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη.

(Πηγή: Δ. Δαμάσκος, Καθημερινή, Ανασκαφή)

To ΥΠΠΟ δρομολογεί την απόκτηση του βιομηχανικού συγκροτήματος της πρώην ζυθοποιίας ΦΙΞ, στη Θεσσαλονίκη

Το Υπουργείο Πολιτισμού δρομολογεί την απευθείας εξαγορά ή την αναγκαστική απαλλοτρίωση του βιομηχανικού συγκροτήματος της πρώην ζυθοποιίας ΦΙΞ, χαρακτηρισμένου ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, στη Θεσσαλονίκη, μετά από την ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων.

Το θέμα ετέθη προς άμεση γνωμοδότηση στο Συμβούλιο, σε συνέχεια των ενεργειών του Υπουργείου Πολιτισμού για την απόκτηση του κτηριακού συγκροτήματος. Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, δήλωσε: «Το βιομηχανικό συγκρότημα της πρώην ζυθοποιίας ΦΙΞ, κατασκευασμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, βρίσκεται στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης, στην πρώην βιομηχανική ζώνη της πόλης, σε κοντινή απόσταση από την ακτογραμμή και τον εμπορικό λιμένα. Αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα βιομηχανικής  και οικοδομικής αρχιτεκτονικής της εποχής, αλλά και σύμβολο της βιομηχανικής ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης, από το 19ο αι. στους βασικούς τομείς παραγωγής της -αλευρόμυλοι ΑΛΑΤΙΝΙ, κλωστοϋφαντουργία ΥΦΑΝΕΤ, ζυθοποιία ΦΙΞ. Συγχρόνως, αποτελεί το κυριότερο σημείο αναφοράς της δυτικής βιομηχανικής ζώνης της νεότερης πόλης της Θεσσαλονίκης, στο β' ήμισυ του 19ου αιώνα -λιμάνι, τελωνείο, παλιός σιδηροδρομικός σταθμός, δίκτυα υποδομής–φωταέριο, ύδρευση, παγοποιία, αλευροβιομηχανία, βυρσοδεψεία. Το Υπουργείο Πολιτισμού επαναφέρει το θέμα της αξιοποίησης του βιομηχανικού συγκροτήματος της πρώην ζυθοποιίας ΦΙΞ, στη Θεσσαλονίκη, με σκοπό τη διάσωσή του ως τεκμήριο της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, της οικοδομικής ιστορίας και της βιομηχανικής ανάπτυξης της πόλης, στον 19ο αι., που αντανακλά τα ευρωπαϊκά βιομηχανικά πρότυπα της εποχής. Επιδιώκουμε την αποκατάσταση και επανάχρησή του συγκροτήματος - τοπόσημου της δυτικής εισόδου της Θεσσαλονίκης. Έτσι, αναβαθμίζουμε το πολιτιστικό περιβάλλον της πόλης και του λιμένος της, καθώς, πέραν της αποκατάστασης και ανάδειξης του μνημείου, είναι στον προγραμματισμό μας η ενσωμάτωση σύγχρονων πολιτιστικών χρήσεων. Το εν λόγω ακίνητο είναι το πλέον κατάλληλο και πλήρως συμβατό για την απόδοση τέτοιων λειτουργιών, με έντονο και εμφανές κοινωνικό αποτύπωμα».

Το 1992, το συγκρότημα χαρακτηρίστηκε μαζί με τον εξοπλισμό του διατηρητέο μνημείο. Η απόφαση συμπληρώθηκε το 1994, με την κήρυξη 19 κτηρίων του, ως διατηρητέα. Το εργοστάσιο έκτοτε περιήλθε σε κατάσταση εγκατάλειψης, ενώ τα μη διατηρητέα κτίσματα του συγκροτήματος, ενοικιάζονταν ως νυχτερινά κέντρα διασκέδασης ή πολιτιστικοί χώροι. Το 2003, η απόφαση κήρυξης τροποποιείται και συμπληρώνεται με νέα Υπουργική Απόφαση, όπου οριστικοποιείται ο χαρακτηρισμός συγκεκριμένων κτηρίων του συγκροτήματος, ορισμένου μηχανολογικού εξοπλισμού και παρέμεινε η ζώνη προστασίας, όπως είχε οριστεί στην προηγούμενη απόφαση. Ωστόσο, έπειτα από προσφυγή ενώσεων πολιτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ακυρώνεται η παραπάνω απόφαση. Το 2006 η πρώην 4η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας προτείνει το συγκρότημα να περιέλθει στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Πολιτισμού και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, το 2007, γνωμοδότησε υπέρ της πρότασης για την απαλλοτρίωσή του. Ωστόσο, δεν έγινε καμία ενέργεια για την υλοποίηση της παραπάνω απόφασης, με αποτέλεσμα την ανάκλησή της, το 2010. Το 2023, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων παρείχε τη σύμφωνη γνώμη για την υπαγωγή στις διατάξεις του νόμου 4495/2017 περί των αυθαίρετων κατασκευών, στο πρώην κτιριακό συγκρότημα (κτίρια 1,2,3 και 4) της εταιρείας «ΧΥΜΟΦΙΞ» και την κατεδάφιση του εν λόγω συγκροτήματος κτηρίων, πλησίον των διατηρητέων από το ΥΠΠΟ, και εντός του προστατευόμενου περιβάλλοντος χώρου του πρώην βιομηχανικού συγκροτήματος «Ζυθοποιία ΦΙΞ». 

Το Υπουργείο Πολιτισμού, τον Μάιο 2023, συνηγόρησε στην τροποποίηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου Θεσσαλονίκης, επί της οδού 26ης Οκτωβρίου, όπου εντοπίζονται τα βιομηχανικά συγκροτήματα του παλαιού κεντρικού Αντλιοστασίου της εταιρείας υδάτων Θεσσαλονίκης (νυν ΕΥΑΘ ΑΕ), χαρακτηρισμένου από το ΥΠΠΟ ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με τον περιβάλλοντα του χώρο του και της «Ζυθοποιίας ΦΙΞ». Επίσης, με απόφαση του 2023, σε συνέχεια της θετικής γνωμοδότησης του ΚΣΝΜ, εγκρίθηκε η προμελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης του βιομηχανικού συγκροτήματος της ζυθοποιίας ΦΙΞ, με απομάκρυνση των αμιαντούχων υλικών του, όπως και η μελέτη συντήρησης των δομικών υλικών και των διακοσμητικών και αρχιτεκτονικών στοιχείων του.

(Δελτίο Τύπου ΥΠΠΟ)

Κατάλογος του 16ου αιώνα με τους σφαγιασθέντες μοναχούς επιστράφηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας

Χειρόγραφο που έχει επιστραφεί στην ιερά μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου. [Credit: ΑΠΕ-ΜΠΕ]

Ορισμένα κλεμμένα εδώ και αιώνες, ανεκτίμητης αξίας χειρόγραφα της ιεράς μονής Παναγίας Εικοσιφοίνισσας Παγγαίου, που προσφάτως επεστράφησαν, αποκαλύπτουν πλέον την πλούσια ιστορία της μονής, επιβεβαιώνοντας έμπρακτα τις μέχρι σήμερα προφορικές μαρτυρίες που υπήρχαν για σειρά γεγονότων που σημάδεψαν το μοναστήρι στο διάβα της πολύχρονης και πολυτάραχης ιστορίας του.

Έτσι, η μέχρι σήμερα προφορική μαρτυρία για μια μεγάλη σφαγή του 16ου αιώνα από Οθωμανούς κατακτητές που είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο όλων των μονάχων επιβεβαιώνεται και εγγράφως στα τελευταία χειρόγραφα που ήρθαν εκ νέου στην κυριότητα της μονής πριν από έναν περίπου χρόνο.

Αυτό ανακοίνωσε ο μητροπολίτης Δράμας Δωρόθεος στη διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε με τον ομότιμο καθηγητή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και συστηματικό ερευνητή των χειρόγραφων και της ιστορίας της ιεράς μονής Παναγίας Εικοσιφοίνισσας, Γιώργο Παπάζογλου.

Από οίκο πλειστηριασμών της Νέας Υόρκης πίσω στη Δράμα

Τον Οκτώβριο του 2023 ο μητροπολίτης Λαοδικείας Θεοδώρητος, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Αθήνα, παρέδωσε στον μητροπολίτη Δράμας τρία κλεμμένα χειρόγραφα της ιεράς μονής Εικοσιφοίνισσας που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα. Τα ανωτέρω χειρόγραφα με τη διαμεσολάβηση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής περιήλθαν στην νόμιμη κατοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τη συλλογή του οίκου δημοπρασιών Swann Auction Galleries της Νέας Υόρκης.

Μετά την κλοπή τους από τη μονή το 1917 κατέληξαν στην Αμερική όπου και πουλήθηκαν το 2008 σε συλλέκτη του Σικάγου, ο οποίος όμως τα επέστρεψε όταν διαπίστωσε τη νομικά και ηθικά επισφαλή κυριότητά τους.

Τα χειρόγραφα παρέμεναν για χρόνια στον συγκεκριμένο οίκο δημοπρασιών και αφού διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για κλεμμένα της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Εικοσιφοινίσσης, αποφασίστηκε από τους υπεύθυνους να προβούν στις νόμιμες ενέργειες προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ώστε αυτά να επιστραφούν στον νόμιμο ιδιοκτήτη.

Το μεγάλο μυστικό που έκρυβαν τα χειρόγραφα

Σε ένα από αυτά τα χειρόγραφα με την ένδειξη Χ 8 βρέθηκε από τον κ. Παπάζογλου σημείωμα και κείμενο σχετικό με τη σφαγή των μοναχών της Εικοσιφοίνισσας από τους Οθωμανούς το έτος 1507.

Ο κ. Δωρόθεος υπογράμμισε ότι «μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την ύπαρξη ενός χειρόγραφου μόνο από μαρτυρίες μελετητών της ιστορίας της μονής όπου αναφέρονταν ότι οι σφαγιασθέντες μοναχοί ήταν 172». Ωστόσο, με την εύρεση πλέον του χαρτώου χειρογράφου, «έχουμε όλα τα ονόματα των σφαγιασθέντων μοναχών, που βρήκαν τραγικό θάνατο στις 25 Αυγούστου του 1507 και οι οποίοι μνημονεύονταν στη λεγομένη Παρρησία».

Το χειρόγραφο σημείωμα αναφέρει: «Ἔτους, ζιε’ (1507) ἦλθε μεγάλη καί ἄορος συμφορά εἰς τό ἅγιον μοναστήριον καί ἔκοψαν τούς καλογέρους καί ἐκούρσευσαν καί τό μοναστήριον, ἐν μηνί αὐγούστῳ κε’ (25) ἰν(δικτιῶνος) ι». Στη συνέχεια, κάτω από τον τίτλο «Ταῦτοι εἶναι οἱ μοναχοί», υπάρχει κατάλογος των σφαγιασθέντων μοναχών και άλλων. Στο περιθώριο (ώα) του φύλλου 31 υπάρχει και επιβεβαίωση της συνέχειας του καταλόγου των σφαγιασθέντων μοναχών με τη γραφή των χρόνων εκείνων και τον χαρακτηρισμό: «Των αδικοφονεμένων».

Να σημειωθεί ότι τα θύματα της σφαγής ήταν συνολικά 202, εκ των οποίων 24 ιερομόναχοι, 3 διάκονοι, 145 μοναχοί και 30 προσκυνητές της μονής.

Από τη μελέτη του συγκεκριμένου χειρόγραφου από τον κ. Παπάζογλου διαπιστώθηκε ακόμα ότι το χαρτί ήταν δυτικού τύπου, σύγχρονο των γεγονότων, και σε διάφορα φύλλα, ενώ φαίνεται να παράγεται στην εποχή εκείνη. «Επομένως, ο μοναχός-συγγραφέας του σημειώματος και του καταλόγου των σφαγιασθέντων είναι σύγχρονος και γνωρίζει τα γεγονότα από πρώτο χέρι», υπογραμμίζει ο μητροπολίτης Δράμας.

Ο καθηγητής Παπάζογλου, στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, αναφέρθηκε επίσης στο μακρύ και δύσκολο ταξίδι των συγκεκριμένων χειρογράφων πριν αυτά επιστρέψουν στην ιερά μονή. Τέλος, ο μητροπολίτης Δράμας χαρακτήρισε το όλο γεγονός μεγάλη ευλογία της Παναγίας και επισήμανε ότι θα συνεχίσει, υπό τη σεπτή καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, τον αγώνα επιστροφής των υπόλοιπων χειρογράφων και κειμηλίων στην ιερά μονή.

(Πηγή: Ανασκαφή, ΑΠΕ-ΜΠΕ)

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΑΚΗ ΤΟ 2023

 

Δείτε το πρόγραμμα του Συνεδρίου πατώντας ΕΔΩ.

Αγίου Θεοδώρου - Ανάβαση στο Κάστρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παλαιοχωρίου, τιμώντας την παράδοση που έχει θεσπιστεί εδώ και αιώνες, σας ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ το Σάββατο 23 Μαρτίου 2024 και ώρα 11:30π.μ. σε πορεία προς το Κάστρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Εκεί θα τελεστεί η Παράκληση του Αγίου Θεοδώρου και ακολούθως θα δοθεί δεξίωση στον περιβάλλοντα χώρο.

Ευχές!

 

Από τη Μεγάλη… στη Σύγχρονη Ελλάδα (Μέρος Β΄): Οι Πρόσφυγες

Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο παρουσιάζει το δεύτερο μέρος της έκθεσης «Από τη Μεγάλη στη Σύγχρονη Ελλάδα», η οποία παρακολουθεί την ολοκλήρωση της δημιουργίας της χώρας από άποψη συνόρων και πληθυσμού.

Από τη Μεγάλη… στη Σύγχρονη Ελλάδα (Μέρος Β΄): Οι Πρόσφυγες

"Δεν έχω […] παρά να απευθύνω την εξής παραίνεσιν προς κάθε Έλληνα: Κάθε πρόσφυξ που βλέπετε εις τον δρόμον, και η τελευταία ρακένδυτος και μαυροφορεμένη γυναικούλα, είνε αξία όλης μας της ευλαβείας. Είναι τα ζώντα μνημεία της Μεγάλης Ελλάδος, είναι της αφοσιώσεως εις την πατρίδα η εκπροσώπησις, είναι ενσωματωμένη η εθνική οδύνη και η ωραία ελπίς διά την αύριον". Ελεύθερον Βήμα, 28 Οκτωβρίου 1925 

Το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο εγκαινιάζει το δεύτερο μέρος της έκθεσης «Από τη Μεγάλη στη Σύγχρονη Ελλάδα», η οποία παρακολουθεί την ολοκλήρωση της δημιουργίας της χώρας από άποψη συνόρων και πληθυσμού. Το πρώτο μέρος, που παρουσιάστηκε το 2022, περιγράφει όσα γεγονότα οδήγησαν στην παγίωση των συνόρων μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εστιάζοντας στη Μικρασιατική Εκστρατεία και το συλλογικό τραύμα της καταστροφής της Σμύρνης. Το δεύτερο μέρος με τον υπότιτλο «Οι Πρόσφυγες» επικεντρώνεται στην πληθυσμιακή διαμόρφωση της Ελλάδας μέσα από τις μετακινήσεις πληθυσμών επί έναν αιώνα. Η έκθεση πραγματοποιείται με αποκλειστική χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς.

Η σύγχρονη Ελλάδα διαμορφώθηκε μεταξύ της Επανάστασης του 1821, που γέννησε το πρώτο μικρό κράτος, μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923. Στη διάρκεια αυτού του αιώνα σημειώθηκαν κοσμογονικές αλλαγές με αποτέλεσμα προσφυγικές ροές που άλλαξαν ριζικά την ελληνική κοινωνία. Στόχος της έκθεσης είναι η όσο το δυνατόν πληρέστερη παρουσίαση του προσφυγικού φαινομένου, μέσα από τα ζητήματα που απασχόλησαν διαχρονικά τους ανθρώπους που βρέθηκαν στη δεινή θέση να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Μέσα από ανθρώπινες ιστορίες φωτίζονται πτυχές του θέματος, όπως η αναγκαστική φυγή, οι δυσκολίες της μετακίνησης, η υποδοχή, η εγκατάσταση, η διαχείριση του τραύματος, η ενσωμάτωση στη νέα πατρίδα, η μνήμη. Σε πρώτη ανάγνωση, δύσκολα αναγνωρίζεται η χρονική προέλευση των ιστοριών αυτών. Κοινή συνισταμένη τους, τα διαχρονικά συναισθήματα των διωγμένων ανθρώπων, ο φόβος και η απόγνωση, η αποδοχή της καταστροφής και της απώλειας, η καρτερία και η αντοχή, το πείσμα για επιβίωση. Και παράλληλα, η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση, οι προσπάθειες συμπατριωτών και ξένων για βοήθεια, αλλά ταυτόχρονα η καχυποψία, η αδιαφορία και η εχθρική στάση πολλών.

Τα παραπάνω οπτικοποιούνται στην έκθεση μέσα από ένα video-animation, έργο του σκηνοθέτη κ. Παναγιώτη Ράππα, στο οποίο προσφυγικές ομάδες σε μία συνεχή πορεία, που κρατά 100 και πλέον χρόνια, υποδέχονται συμβολικά τον επισκέπτη, ενώ επιλεγμένες ιστορίες της έκθεσης ζωντανεύουν σε βίντεο σπουδαστών του Τμήματος Animation του εκπαιδευτικού ομίλου ΑΚΤΟ.

Η έκθεση χωρίζεται σε τέσσερεις μεγάλες ενότητες: ΤΑ ΑΙΤΙΑ - Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ – ΤΟ ΣΤΕΡΙΩΜΑ – Η ΜΝΗΜΗ. Τα αίτια φωτίζουν τους λόγους που οδηγούν κάποιον να εγκαταλείψει ξαφνικά και απροσδόκητα τον τόπο του: πόλεμοι, διωγμοί, αλλαγές συνόρων, ανταλλαγές πληθυσμών κ.ά. Η αναγκαστική και ελάχιστα προετοιμασμένη φυγή, το δύσκολο ταξίδι, από το οποίο δεν επιβίωναν όλοι, τα πολύτιμα που δεν αποχωρίζονταν, η υποδοχή που συναντούσαν οι πρόσφυγες, και οι πρώτες προσπάθειες περίθαλψης είναι τα θέματα της δεύτερης ενότητας. Η τρίτη ενότητα επικεντρώνεται στην προσωρινή και μόνιμη στέγαση των προσφύγων, την υγειονομική περίθαλψη, την εκτίμηση των περιουσιών, τις αποζημιώσεις, την επαγγελματική αποκατάσταση αστών και αγροτών, την εκπαίδευση. Η τελευταία ενότητα εστιάζει στη μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των προσφύγων μέσα από τη μουσική, τον αθλητισμό, τους συλλόγους, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο.

Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφικά τεκμήρια, ιστορικά  έγγραφα και αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου, πλαισιωμένα από μαρτυρίες, αποσπάσματα πηγών και δημοσιεύματα του Τύπου. Μεγάλος αριθμός φορέων και ιδιωτών, ίσως ο μεγαλύτερος από κάθε άλλη έκθεση του Μουσείου, παραχώρησαν αρχειακά τεκμήρια και κειμήλια. Ευχαριστούμε θερμά τους: American School of Classical Studies at Athens (Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών Αθηνών), Αδελφότητα Προκοπιέων Αθηνών Πειραιώς "Όσιος Ιωάννης ο Ρώσσος", Αρχείο Κουνάδη, Αρχείο Νίκου Κούνδουρου, Βιβλιοθήκη της Βουλής, Γ.Σ. Απόλλων Σμύρνης, Γενικά Αρχεία του Κράτους, Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Εθνικό Αθλητικό Μουσείο «Ο Ιωάννης Φωκιανός», Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο- Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, Ιστορικό Αρχείο ΕΡΤ, Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς, Ιστορικό Αρχείο Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, Ιστορικό Αρχείο του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Νέας Αγχιάλου «Η ΔΗΜΗΤΡΑ», Καναδικό Ινστιτούτο Ελλάδας, Κέντρο Έρευνας και Προβολής της Εθνικής Μουσικής (Μουσικό, Λαογραφικό και Φιλολογικό Αρχείο Σίμωνος και Αγγελικής Καρά), Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Κέντρο Σπουδής και Ανάδειξης Μικρασιατικού Πολιτισμού Νέας Ιωνίας, Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Σύλλογο Νεοπυργιωτών Ευβοίας, Μουσείο Καλαθοπλεκτικής (Κομοτηνή), Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού Δήμου Αιγάλεω - Σύλλογο Μικρασιατών Αιγάλεω «Νέες Κυδωνίες», Μουσείο Μπενάκη, Φωτογραφικά αρχεία & Ιστορικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη, Μουσείο Ιστορίας ΑΕΚ, Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ελληνισμού της Διασποράς- Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου», Σωματείο «Η Νέα Σινασός», Πανιώνιο Γ.Σ.Σ., Παπανδρέου Α.Ε. - Παραγωγή και Εκμετάλλευση Κινηματογραφικών Ταινιών, Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, καθώς και τους κκ. Αλέξανδρο Καπανιάρη, Αλέξανδρο Τζώνη - Liane Lefaivre, Άννα Φραντζή, Άρη Μισαηλίδη, Αχιλλέα Χατζή, Εμμανουήλ Τασούλα, Ευαγγελία Κομεντάκη, Ισμήνη Καπάνταη, Μαίρη Καπότση, Μελέτη Ζαχαράκη, Στάθη Παλόγλου, Σταύρο Κουρούση, Σωτηρία Κούνδουρου, Χάρη Γιακουμή, Γιώργο Στρίγκο, Γιάννη Κουτούλια, Βάνα Μαυρίδου, Αναστασία Κουμίδου, Αντώνη Νικολόπουλο.

Την επιμέλεια της έκθεσης είχαν οι κκ. Νατάσα Καστρίτη και Ρεγγίνα Κατσιμάρδου σε συνεργασία με τις κκ. Ιφιγένεια Βογιατζή, Ανδρονίκη Μαρκασιώτη και Άννα Κάνδια. Αναλυτικός κατάλογος της έκθεσης πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αρχές του 2024.

Εγκαίνια: Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2023 στις 18:30

(Πηγή: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)